Jestem konsekwentny do bólu. U mnie jest tak, że jak coś zaplanuję to realizuję. Od tej reguły znalazł się jednak wyjątek. Była taka "naukowa ścieżka", którą perfekcyjnie wymarzyłem i z poświeceniem realizowałem przez lata, lecz nie doprowadziłem do końca.
W dorosłej przyszłości widziałem siebie jako konstruktora elektronika, prekursora polskiej myśli technicznej. Wiele wysiłku włożyłem w skończenie kolejnych szkół, zwłaszcza że nie były po drodze...
Pomimo uzyskania odpowiedniego wykształcenia, w wymarzonej profesji nie przepracowałem ani jednego dnia. Stałem się specjalistą od dusz... Zapytacie dlaczego tak się stało? W czasach studenckich pracowałem jako wolontariusz w Domu Dziecka. Przynosiło to dużo satysfakcji i później nie chciałem już robić nic innego.
Paradoksem jest to, że nie zaplanowana kariera, a poddanie się z tym co przynosi życie daje mi spełnienie. W moim przypadku, to los jak dobry ojciec aranżuje ciekawe życie i prawdziwą radość.

Jestem konsekwentny do bólu. U mnie jest tak, że jak coś zaplanuję to realizuję. Od tej reguły znalazł się jednak wyjątek. Była taka "naukowa ścieżka", którą perfekcyjnie wymarzyłem i z poświeceniem realizowałem przez lata, lecz nie doprowadziłem do końca.
W dorosłej przyszłości widziałem siebie jako konstruktora elektronika, prekursora polskiej myśli technicznej. Wiele...

Gdy byłam nastolatką, marzył mi się kolczyk w pępku. Panowała wówczas moda na tego typu ozdoby i mnóstwo dziewczyn z mojego gimnazjum mogło poszczycić się takim kolczykiem. Długo zbierałam pieniądze, aby udać się do salonu piercingu i przebić sobie pępek.
Pewnego razu jednak, a było to lato, na nadmorskiej plaży zobaczyłam kobietę w wieku około 30 lat, która miała kolczyk w pępku. Musiała go nosić od dawna, bo skóra na brzuchu, w której wisiał kolczyk, bardzo się wyciągnęła. Widok ten był po prostu ohydny – fałd skóry niemal całkiem przysłaniał pępek.
Skutecznie zniechęciło mnie to do sprawienia sobie tej ozdoby i dziś cieszę się, że mój brzuch jest idealnie płaski, a skóra na nim jędrna i gładka.

Gdy byłam nastolatką, marzył mi się kolczyk w pępku. Panowała wówczas moda na tego typu ozdoby i mnóstwo dziewczyn z mojego gimnazjum mogło poszczycić się takim kolczykiem. Długo zbierałam pieniądze, aby udać się do salonu piercingu i przebić sobie pępek.
Pewnego razu jednak, a było to lato, na nadmorskiej plaży zobaczyłam kobietę w wieku około 30 lat, która miała kolczyk w...

Planowałem oświadczyny, tak jak w książce, lecz plan był już w realizacji, zawiązałem pierścionek pod maskę samochodu, chciałem sprawić niespodziankę, że moja ukochana wyjdzie z auta ( pod pretekstem że ma otworzyć maskę i sprawdzić poziom spryskiwaczy) wiedziałem że gdy otworzy to i tak mnie zawoła, że nie bardzo wie gdzie, ale niestety do tego nie doszło, gdyż gdy ją o to poprosiłem, to podeszła i otworzyła (wiedziała gdzie sprawdzić ) ale niestety pierścionka nie było, musiał się odwiazać podczas jazdy, na dzień dzisiejszy nie próbowałem drugiej takiej akcji, zrobię to po prostu na spokojnie , bez żadnych ekscesów. Niestety zagubiony pierścionek oczywiście nie został znaleziony.

Planowałem oświadczyny, tak jak w książce, lecz plan był już w realizacji, zawiązałem pierścionek pod maskę samochodu, chciałem sprawić niespodziankę, że moja ukochana wyjdzie z auta ( pod pretekstem że ma otworzyć maskę i sprawdzić poziom spryskiwaczy) wiedziałem że gdy otworzy to i tak mnie zawoła, że nie bardzo wie gdzie, ale niestety do tego nie doszło, gdyż gdy ją o to...

Całe życie od małej dziewczynki wiedziałam, że oprócz własnych dzieci chcę mieć również adoptowane, te które są odrzucone i chciałam je pokochać lecz wkraczając w dorosłość okazało się że wszystkie plany i marzenia jakie wiązałam właśnie z dziećmi uległy w gruzach gdyż nie mam żadnych szans na zajście w ciąże a adopcja w Polsce wiąże się z tym, że trzeba mieć sporą sumę wypłaty i warunki nie z tej ziemi. A przecież chciałam pokochać dziecko, które skazane jest być może na pozostanie w domu dziecka do 18 roku życia.

Całe życie od małej dziewczynki wiedziałam, że oprócz własnych dzieci chcę mieć również adoptowane, te które są odrzucone i chciałam je pokochać lecz wkraczając w dorosłość okazało się że wszystkie plany i marzenia jakie wiązałam właśnie z dziećmi uległy w gruzach gdyż nie mam żadnych szans na zajście w ciąże a adopcja w Polsce wiąże się z tym, że trzeba mieć sporą sumę...

Od zawsze marzyłam,żeby zostać nauczycielką. Kochałam dzieciaki, chciałam pracować w przedszkolu lub żłobku.
W głowie już widziałam siebie pośród zabieganych urwisów. Jednak życie niweluje plany; nie zdobyłam wykształcenia pedagogicznego.
Okazało się bowiem,że Uniwersytet, do którego zamierzałam iść, jest zbyt daleko. Nie stać mnie było na akademik ani codzienne dojazdy pociągiem.
Przepłakałam wiele nocy, jednak powtarzałam sobie,że nic nie dzieje się bez przyczyny i widocznie tak miało być.
Teraz kieruje się zasadą "jak się nie ma,co się lubi, to się lubi, co się ma"...

Od zawsze marzyłam,żeby zostać nauczycielką. Kochałam dzieciaki, chciałam pracować w przedszkolu lub żłobku.
W głowie już widziałam siebie pośród zabieganych urwisów. Jednak życie niweluje plany; nie zdobyłam wykształcenia pedagogicznego.
Okazało się bowiem,że Uniwersytet, do którego zamierzałam iść, jest zbyt daleko. Nie stać mnie było na akademik ani codzienne dojazdy...

13 marca miałam jechać do Warszawy i zbierać materiały do doktoratu i ogólnie chciałam zobaczyć Warszawę. Nie jadę gdyż się przestraszyłam, że sobie nie poradzę i mogę stać się ofiarą jakiegoś przestępstwa. Mam piękną nową walizkę, a nigdy jej jeszcze nie użyłam. Mam taką cicha nadzieję, że jednak będzie okazja.

13 marca miałam jechać do Warszawy i zbierać materiały do doktoratu i ogólnie chciałam zobaczyć Warszawę. Nie jadę gdyż się przestraszyłam, że sobie nie poradzę i mogę stać się ofiarą jakiegoś przestępstwa. Mam piękną nową walizkę, a nigdy jej jeszcze nie użyłam. Mam taką cicha nadzieję, że jednak będzie okazja.

Stres przed obroną pracy inżynierskiej był ogromny. Dużo czasu poświęconego nauce i kompletny brak czasu dla ukochanego. Starał się mnie wspierać, ale również nie przeszkadzać. Obiecał przygotować po obronie kolację, szampana i luźny film, żebym się odprężyła. Jak powiedział tak zrobił.
Po ogłoszeniu wyników oczywiście wszyscy szczęśliwi z wyników postanowiliśmy to uczcić. Ze znajomymi z grupy kupiliśmy butelkę wódki i sok porzeczkowy. Do dziś pamiętam, bo został mi do niego wstręt:-)
Zasiedliśmy na ławeczkach przy akademikach uczelni i rozpoczęliśmy świętowanie.
Stres, zmęczenie i niedojadanie zrobiło swoje.
Niestety mój organizm nie wytrzymał. Zwyczajnie się upiłam i to juz po drugim drinku, niszcząc tym samym plany i starania ukochanego.
Musiał mnie jeszcze odbierać i odnosić do domu. Niestety nasze wspólne świętowanie mojego sukcesu juz nie doszło do skutku! Na mojej drodze stanął wiec alkohol, który zniszczył planowane wspólnie spędzenie czasu po długiej nauce, odrobinę odstresowania i uczczenie sukcesu obrony pracy inżynierskiej :-)

Stres przed obroną pracy inżynierskiej był ogromny. Dużo czasu poświęconego nauce i kompletny brak czasu dla ukochanego. Starał się mnie wspierać, ale również nie przeszkadzać. Obiecał przygotować po obronie kolację, szampana i luźny film, żebym się odprężyła. Jak powiedział tak zrobił.
Po ogłoszeniu wyników oczywiście wszyscy szczęśliwi z wyników postanowiliśmy to uczcić....

Był rok 2000, rok niezwykły, wyjątkowy,jubileuszowy. Wszędzie mówili, że taki rok zdarza się raz na tysiąc lat. Wyjechałam do pracy w niewielkim hotelu w północnej Anglii. Nie było tam dużych miast, zgiełku, biurowców i ludzi z wypchanymi portfelami. Krajobraz cechowały liczne jeziora, pola uprawne i owce, tysiące owiec wypasanych tuż obok krętych, wąskich dróg. Wymarzona okolica dla mnie, marzącej od zawsze o osiedleniu się w małym domku na wsi, z daleka od cywilizacji. Ceny nieruchomości były tam niskie, a ja miałam trochę oszczędności i chęci do pracy. To była ucieczka. Chciałam wymyślić siebie na nowo, znaleźć dobrego męża, urodzić kilka dzieci i zapomnieć o przeszłości. Wydawało mi się, że potrafię, ale mój charakter, który nie pozwala mi nigdzie zapuścić korzeni, dał o sobie znać już po pół roku. Porzuciłam więc pomysł życia na prowincji i wróciłam do tętniacej życiem betonowej dżungli. Był to kolejny dowód na to, że nie potrafię zmienić siebie, chociaż nie wiem jak bym się starała, byłam i pozostanę niespokojną naturą.

Był rok 2000, rok niezwykły, wyjątkowy,jubileuszowy. Wszędzie mówili, że taki rok zdarza się raz na tysiąc lat. Wyjechałam do pracy w niewielkim hotelu w północnej Anglii. Nie było tam dużych miast, zgiełku, biurowców i ludzi z wypchanymi portfelami. Krajobraz cechowały liczne jeziora, pola uprawne i owce, tysiące owiec wypasanych tuż obok krętych, wąskich dróg. Wymarzona...

Brak mi wiary w siebie. To zazwyczaj stało na przeszkodzie w realizacji moich planów. W podstawówce zaczęłam uczęszczać do szkoły muzycznej. Mój plan był taki, ze skończę szkołę i będę perfekcyjnie grać na instrumentach. Jednak zrezygnowałam po roku, gdyż stwierdziłam, że to niemożliwe żebym ja nauczyła się tak pięknie grać jak inne dzieciaki. Do dziś tego żałuje, bo teraz wiem, że mogłam być mistrzem. Potem, gdy zapisałam się na sztuki walki chciałam zdobyć czarny pas i brać udział w mistrzowskich turniejach jiu-jitsu. Jednak plan poszedł na marne, bo szkoła po roku bardzo podrożała i z tego względu musiałam zrezygnować.. Piłka nożna! Coś, co uwielbiałam od dzieciństwa! Bardzo chciałam należeć do super drużyny i świetnie grać. Zdałam egzaminy do klubu w III lidze, lecz niestety nie była to drużyna marzeń. Z góry zostałam skreślona przez resztę, bo nie byłam z ich miejscowości.. Musiałam zrezygnować, bo przecież zgrana drużyna to podstawa w sporcie.. To tylko przykładowe sytuacje, gdzie musiałam zrezygnować z moich wielkich planów. Może to tez trochę dlatego, że jestem cichą osobą i nie zawsze umiem walczyć o swoje? To źle, bo trzeba to umieć robić w każdej sytuacji. Wiem tylko jedno.. Już od długiego czasu nie planuje niczego w moim życiu, żyje spontanicznie i mi to wyszło na dobre.

Brak mi wiary w siebie. To zazwyczaj stało na przeszkodzie w realizacji moich planów. W podstawówce zaczęłam uczęszczać do szkoły muzycznej. Mój plan był taki, ze skończę szkołę i będę perfekcyjnie grać na instrumentach. Jednak zrezygnowałam po roku, gdyż stwierdziłam, że to niemożliwe żebym ja nauczyła się tak pięknie grać jak inne dzieciaki. Do dziś tego żałuje, bo teraz...

Tak czytam te parę wypowiedzi i widzę że ja się wybiję . Całe życie mam jakieś problemy emocjonalne , ogólnie niby mam bardzo dużo dobrego od losu , inni mają mniej , z konkretów typu rodzina , dach nad głową na przykład . I tak sobie od jakiejś może wczesnej młodości postanawiam że będę szczęśliwa , ale nie żebym miała na tyle silną wolę żeby więcej się starać o to czego pragnę , próbowałam bardziej technik psychologicznych na przykład pozytywne myślenie , ale jakoś tak , przychodziło mi to z trudem bo robiłam to ze słomianym zapałem , nie wiem czemu ale tym razem mam solidną nadzieję że się uda , chociaż zrealizować te techniki psychologiczne , których sobie zebrałam parę podobnych technik , ale dużo łatwiejszych bo na przykład do motywacji spisuję w zeszycie plany na każdy następny dzień , albo na przykład motywacja małym kroczkami , i chyba działa bo już widzę efekty , jestem bardziej pewna siebie , na przykład moje nastawienie wobec takiego chłopca co mi się bardzo podoba a mnie sam olewa zmieniło się na lepsze , stałam się bardziej niezależna wobec niego , a uwierzcie mi , proszę Was , mowa o dużej różnicy . Taki mam jeszcze niezrealizowany plan właśnie że będę szczęśliwa , piszę o nim tu bo już parę razy , spełnienie go się odsunęło w czasie , i może akurat teraz .

A żeby się dopasować mam do spełnienia jeszcze jeden plan pójścia na studia tylko nie wiem na co , albo na pedagogikę specjalną albo na pracę socjalną , a może jedno i drugie tylko nie koniecznie w tym samym czasie .

Tak czytam te parę wypowiedzi i widzę że ja się wybiję . Całe życie mam jakieś problemy emocjonalne , ogólnie niby mam bardzo dużo dobrego od losu , inni mają mniej , z konkretów typu rodzina , dach nad głową na przykład . I tak sobie od jakiejś może wczesnej młodości postanawiam że będę szczęśliwa , ale nie żebym miała na tyle silną wolę żeby więcej się starać o to czego...